Sztuka Leczenia

Wydanie: 2013 / 3-4, (tom: XXVII)

Spis treści

Spis treści

Trening balintowski jako rozwijanie poczucia koherencji u liderów uczestników grup Balinta

Grupy Balinta to grupy osób, pierwotnie lekarzy, reflektujących własną pracę z pacjentem. Według Michaela Balinta lekarz był osobą współprzeżywającą z pacjentem jego trudne emocje. Obecnie grupy Balinta w różnych krajach składają się z osób różnych profesji, pomagającym innym, a więc: lekarzy, psychologów, psychoterapeutów, pracowników socjalnych, kuratorów sądowych, nauczycieli itp. Rozwijają wrażliwość uczestniczących w nich osób o aspekty emocjonalne kontaktu z pacjentem, zwiększają efektywność udzielanej pomocy, zapobiegają wypaleniu zawodowemu, na które osoby uprawiające zawody pomocowe są szczególnie narażone. Uczestnictwo w grupach Balinta wyposaża w kompetencje emocjonalne, zwiększa refleksyjność dotyczącą obszaru pracy własnej, poszerza samoświadomość, przewidywalność, zrozumiałość problemów świata i siebie, pogłębia sens tego, co się robi, wskazuje na sferę wpływu na to, co od nas zależy, a co nie i ułatwia zaakceptowanie tego faktu, daje poczucie sensowności. Dzięki takiemu podejściu do świata i siebie łatwiej nam pokonywać trudności i radzić sobie ze stresem. Zdaniem Aarona Antonovsky’ego wymienione cechy składają się na poczucie koherencji, spójności wewnętrznej stanowiącej ważne wyposażenie i zasób osób pomagającym innym.

Znaczenie komunikacji terapeutycznej z pacjentem

W swym opracowaniu autor charakteryzuje krótko najważniejsze cechy komunikacji terapeutycznej oraz omawia jej efekty rozpatrywane zarówno w aspekcie większej satysfakcji pacjenta z otrzymanej opieki medycznej jak i w aspekcie lepszych efektów leczenia. Swe rozważania ilustruje wynikami badań oraz przykładami pochodzącymi z praktyki klinicznej.

Krótka historia pojęcia „Instynkt”

Pojęcie „instynkt”, oznaczającego wrodzone mechanizmy zachowania i używane z nim zamiennie inne nazwy i frazy językowe, stanowią ciągle obiekt sporu w naukach o człowieku. Pojęcie zastosowane w XIX w. budziło wielkie zainteresowanie, w pierwszej połowie XX w. było szeroko dyskutowane i znalazło się w różnych koncepcjach naukowych np., u W. Jemes’a, McDougalla, Z. Freuda, I. Pawłowa, u C. Hulla, W Cannona i innych. W drugiej połowie XX w. powstała ścisła biologiczna definicja instynktu, oraz koncepcje znajdujące źródła zachowania w środowisku i negujące istnienie istotnego wpływu instynktów na zachowanie człowieka, jak behawioryzm, koncepcja uwrażliwienia i antycypacji, psychologia humanistyczna, panująca obecnie psychologia poznawcza i inne. Opóźniają one percepcje odkryć wrodzonych mechanizmów zachowania np. J. Bowlby, etologów a obecnie psychologii ewolucyjnej i etologii, mimo, że są to odkrycia udokumentowane i opisane w licznych publikacjach. Spór miedzy wyznawcami wpływu środowiska a badaczami bliższymi biologii nie jest rozstrzygnięty, ale jego domniemywane wyniki już powodują spory wśród polityków i działaczy społecznych.

Albert Schweitzer. Stulecie szpitala w Lambarene /Gabon/

Albert Schweitzer urodził się 14 stycznia 1895 roku w Kaysersbergu jako syn pastora. Po pół roku cała rodzina przeprowadziła się do Günsbach. Tak więc cała młodość Schweitzera upłynęła w Alzacji, w której stapiały się różne wpływy religijne, polityczne, społeczne, narodowościowe, kulturalne i językowe. Albert władał swobodnie niemieckim, francuskim i miejscowym dialektem alzackim.

Księga cytatów Alberta Schweitzera

Albert Schweitzer /1875-1965/ był wybitnym lekarzem i szpitalnikiem, filozofem, etykiem, teologiem, kaznodzieją i duszpasterzem, muzykiem, muzykologiem i znawcą organów, wojownikiem o postęp, pokój i przyrodę, świetnym mówcą i pisarzem. Był też autorem blisko 30 książek /pierwszych wydań/, wielu artykułów, wykładów, wywiadów i koncertów. Książka Henryka Gaertnera „Albert Schweitzer. Życie, myśl i dzieło” /WAM Kraków 2007/ przedstawia osiągnięcia Schweitzera i instytucji polskich jego imienia. Książka ta zawiera m.in. 16 stron cytatów z dzieł Schweitzera.

Lambarene Alberta Schweitzera

Dzieło ukazało się w stulecie powstania /jesień 1913 r./ szpitala w afrykańskim buszu /Lambarene – Gabon/. Założycielem szpitala był Albert Schweitzer /1875-1965/, wybitny lekarz i szpitalnik, filozof, etyk, teolog, kaznodzieja i duszpasterz, muzyk, muzykolog i znawca organów, bojownik o postęp, pokój i przyrodę /nagroda pokojowa Nobla/. Jo Munz pracowała jako położna i pielęgniarka kolejno w Holandii, Afryce Południowej i w Lambarene /7 lat/. Jej mąż, Walter Munz działał, głównie jako chirurg i położnik, w Lambarene /10 lat/, wyznaczony przez Schweitzera na następcę i naczelnego lekarza. Następnie pracował w Szwajcarii, nie przerywając bliskiej współpracy ze szpitalem w Lambarene i organizacjami schweitzerowskimi. Jo i Walter Munzowie są autorami cennych książek i artykułów na tematy schweitzerowskie.

Kronika jubileuszu 90-lecia Profesora Henryka Gaertnera

Po rocznicach 80- i 85-lecia profesora Henryka Gaertnera to trzeci jubileusz zorganizowany dlań przez Towarzystwo Lekarskie Krakowskie, wspólnie z innymi medycznymi towarzystwami i organizacjami.

Sto lat człowieczeństwa...

Księgę pamiątkową wydał dr med. Richard Weber, prezes Niemieckiego Związku Pomocy Szpitalowi w Lambarene. Dzieło składa się z dwu części. W pierwszej /Wprowadzenie/ znajdują się wypowiedzi prezydenta Niemiec – Joachima Gaucka, nadburmistrza Frankfurtu – Petera Feldmanna, Wolfganga Baumgratza – prezesa Towarzystwa Miłośników Organów, Friedericha Schorlemmera – patrona roku jubileuszowego, Einharda Webera, Rolanda Wolfa /świetne przedstawione dzieje kolejnych szpitali w Lambarene/ i Konstancji Schiedeck/o Helenie – żonie Schweitzera w Lambarene/.

Podróże

Na polskim rynku ukazała się książka Stanisława Zakościelnego „Podróże”, wydana przez Nowaeres - Wydawnictwo Innowacyjne w Gdyni (2013). Mieści się ona w nurcie literatury pięknej, reprezentującej auto/biograficzny gatunek powieści pisanej w konwencji psychologicznego realizmu uwikłanego w kontekst polityczny.

Rozmowy z Baltazarem

Autorem książeczki jest prof. Marek Pawlikowski, kierownik Kliniki Endokrynologii UM w Łodzi i prezes Unii Polskich Pisarzy Lekarzy. Jest to jego dalsza literacka publikacja.

Poezje

Autor, dr med. Ryszard Żaba, specjalista pediatrii i rehabilitacji, jest obecnie wicedyrektorem i ordynatorem Wojewódzkiego Szpitala Rehabilitacyjnego w Zakopanem. W swym dorobku ma 35 publikacji naukowych i 60 referatów na kongresach w kraju i zagranicą. Bierze też żywy udział w życiu towarzystw i izb lekarskich. Jest człowiekiem pióra jako publicysta /felietony/, a przede wszystkim jako poeta.

Wskazówki dla autorów

Wskazówki dla autorów

lista recenzentów

lista recenzentow